Krapulexit – eindelijk een toelichting

dinsdag 15 november

Onderstaand stuk verscheen al op Konfrontatie.

Een longread

Op 8 juli 2022 stopte ik met schrijven voor de website Krapuul. Dat vraagt om een toelichting die er niet meteen van kwam. Inhoudelijk is er rond die website veel loos, vandaar dat dit een vrij uitvoerig artikel is geworden. Het is geschreven met weinig vreugde. Maar ik hou niet van unfinished business. Vooruit dus maar.

Op de genoemde datum deed zich een botsing voor op het befaamde slagveld Twitter. Het was in een week van grove tractor-acties en politieoptreden daar tegen. Krapuul-redacteur Pyt van der Galiën viel uit naar een twitteraar die zich kritisch uitliet op politie die met scherp schoot op op een actievoerder-met-trekker. Hij deed dat met validistisch gescheld. Enkele andere twitteraars waaronder Joke Kaviaar reageerden, leverden – scherp maar zonder gescheld – kritiek op dat validisme en stelden dat je best tegen die tractorterreur kon zijn zonder daarom politierepressie te gaan supporten. Die mensen kregen van Van der Galiën een snauw en een blok. Joke Kaviaar dus ook.

Nu is een Twitter-block sowieso het equivalent van het verbreken van de diplomatieke betrekkingen, een oorlogsdaad op het digitale strijdtoneel. En Joke en ik hebben geen NAVO-verdrag nodig om een aanval op de een als aanval op de ander te behandelen. Ik begreep dat Joke in geen geval voor Krapuul zou blijven schrijven. Dat ik daar dan wel zou blijven, was voor mij dus vrijwel direct ondenkbaar. Dus maakte ik onmiddellijk op Twitter bekend dat ik stopte met bijdragen aan Krapuul, wat mij betreft inmiddels een ‘anti-anarchistische website’. Ik voegde er aan toe dat als Van der Galiën Joke blokkeerde, hij dat net zo goed met mij ook kon doen, hetgeen hij prompt deed. Ik andersom overigens niet. Joke heeft vrij snel een solide toelichting op haar vertrek bij Krapuul gegeven.(1) Ik ben daar nu pas aan toe gekomen.

Mijn beslissing ging zo snel omdat ik me al veel langer afvroeg wat ik op Krapuul te zoeken had. In de afgelopen twee jaar groeiden op meerdere fronten aanzienlijke meningsverschillen die ook met onderhuidse irritaties en spanning gepaard gingen. De Twitter-ruzie van 8 juli was dan ook vooral een ontknoping van een conflict die niet out of the blue kwam. En natuurlijk realiseerde ik me dezelfde avond dat ik het niet bij een Tweet kon laten, dat een tekst met wat uitleg gepast zou zijn. Ik wilde die zelfs, ter afsluiting, aan Krapuul ter plaatsing aanbieden. Ik had echter niet ogenblikkelijk tijd voor iets behoorlijks, en intussen begonnen vanuit Krapuul de tirades tegen Joke en tegen mij. Op Twitter, en al snel ook op de website zelf. De auteur van de tirades was niet Van der Galiën maar Arnold van der Kluft, het andere redactionele boegbeeld van Krapuul. Voor zover ik nog enige zin had om de zaak netjes af te wikkelen, verdampte die in drie dagen tijds volledig. Intussen had Van der Kluft me, nadat reacties van mij op zijn hatelijkheden uitbleven, ook maar geblokkeerd. Ik hem niet. Ik blokkeer liever een kolentrein dan een ontspoorde Twitteraar.

Maar al het gekift terzijde, waar gingen de meningsverschillen over die eigenlijk aan de breuk ten grondslag lagen? Die spelen zich af rond twee thema’s, en rond twee houdingen. Maar eerst nog wat achtergrond. Krapuul is een website die zich vanaf het begin profileerde als hard antifascistisch en anti-rechts in bredere zin. Dat maakte de site aantrekkelijk voor een anarchist en antifascist als ik, en kennelijk ook andersom want steeds vaker nam Krapuul stukken van me over, keurig met bronvermelding en dergelijke. Een jaar of wat terug vroegen ze me zelfs als redacteur, iets waarvoor ik heb bedankt want ik had geen tijd voor een serieuze redactietaak naast mijn toenmalige activiteiten. Wel accepteerde ik de optie om mijn stukken rechtstreeks via een eigen inlog op Krapuul te zetten. Vanaf toen was ik een van de vaste Krapuul-schrijvers, net als Joke Kaviaar met wie kennelijk iets soortgelijks was afgesproken. Ik vond het een tijdlang prima, mijn stukken kregen er een extra plek voor, en ze misstonden op het toenmalige Krapuul ook niet. Dat was destijds een website die weliswaar niet expliciet anarchistisch was, maar wel een anarchistische sfeer ademde. Er was waardering tussen auteurs en redacteuren over en weer, en sporadische kleine aanvaringen werden snel en netjes opgelost of verdampten in no time. Gaandeweg is dit veranderd. Grondig veranderd.

Van der Galiën en de Orde

Het eerste thema waaromheen zich diepe meningsverschillen ontvouwden, betrof de houding van staat, repressie en politie tegenover het groeiend gevaar vanuit fascistisch en aanverwant rechts. Stelling nemen tegen dat type rechts – Wilders en Baudet de diverse neonazi-clubjes, later ook de corona-ontkenners al la Willem Engel en de tractorbendes van het Farmers Defense Force en dergelijke – deed Krapuul met grote felheid, en ik nam daar volop en vol overtuiging aan deel, net als Joke. Maar in dat stelling begon met name Van der Galiën politie en justitie steeds meer als een bolwerk tegen extreem-rechts te zien. Aanvcankelijk nam dat de vorm aan van geweeklaag omdat de politie met rechtse knokploegen niet deed wat diezelfde politie met linkse demonstranten, met name ook met antifascisten, wel deed: aftuigen, opsluiten, onderdrukken. Meten met twee maten, dus, op zich een terecht punt. Maar al snel begon Galiën demonstratief op te roepen tot het opsluiten van enge rechtse types en tot en het hardhandig uiteenslaan van menigten corona-ontkenners en later van tractor-agrarische actievoerders. Terechte afkeer van extreem-rechts vertaalde zich in onterechte en levensgevaarlijke steun voor Orde en Gezag. Waar Joke en ik de strijd tussen staat en politie enerzijds, en extreem-rechts anderzijds, zagen als een conflict tussen twee soorten van autoritaire orde – eigenlijk een familieruzie, niets principieels – daar begon vooral Van der Galiën politie en staatsgezag te verwelkomen en toe te juichen als ze deden wart hij wilde.

Voorbeelden: een zekere Stefanie, kwaadaardig corona-ontkenner, verstoorde een Corona-teststraat. Van der Galiën boos, en terecht. Maar hoe vertaalt zich dat? ‘Opsluiten en de sleutel weggooien’, is zijn advies.(2) Stefanie verdient dus niet alleen gevangenisstraf, maar die dient zelfs langer te zijn dan de straf die seriemoordenaars en kinderverkrachters opgelegd krijgen als ze veroordeeld worden. Natuurlijk: zoiets is een retorische stijlfiguur, maar ze verraadt een houding. Van der Galiën deed zoiets keer op keer, en gaandeweg werd het minder stijlfiguur en meer echt een standpunt. Op 10 juli 2020, als Farmers Defense Force met tractoren naar den haag wil, schrijft Van der Galiën: “hopelijk is de politie goed voorbereid. Wij suggereren inbeslagname van de tractoren en inzet van het waterkanon’.(3) Dat laatste is trouwens in 2020 en 2021 herhaaldelijk gebeurd: inzet van waterkanon. Ik beschouw dat als een hele akelige ontwikkeling: deze spectaculaire repressie is niet enkel tegen degenen gericht tegen wie die wordt ingezet, maar is machtsvertoon tegenover iedereen die het zou willen wagen om aan niet goedgekeurd protest deel te nemen: ‘dat waterkanon is ook op jou gericht’, schreef ik in januari 2021.(4)

Wat mij betreft zijn politie en staatsgezag onze vijanden, ook als ze zich wel eens tactisch tegen andere vijanden keren. Van der Galiën denkt daar inmiddels heel anders over. Op 24 oktober, aan de vooravond van weer een rechts corona-protest: ‘Vanmiddag demonstreert het geteisem weer op het Malieveld in Den Haag, wat vermoedelijk wel uit zal draaien op een knokpartij met de politie. Nooit gedacht dat ik nog eens solidair zou zijn met de Haagse politie.’(5) Dat is niet zomeer een retorisch stijlfiguurtje. Dat is partij kiezen voor de gewapende vijand-in-uniform. In 2021 en 2022 ging Galien op deze voet verder, en in de weken voorafgaande aan de Twitterbotsing voerde hij als hashtag in zijn Twitterprofiel zelfs #TeamWaterkanon.

Ik heb hier met Van der Galiën wel eens discussie over gevoerd,op Twitter, hetgeen overigens niet overdreven onplezierig verliep Zijn standpunt was samen te vatten als: 1 fascisme is een groot gevaar 2 dat gevaar moet worden gestopt 3 antifascisten, links sowieso, slagen daar niet in, 4 dus moet de staat het maar doen. Punt 1 en punt 2 kloppen natuurlijk. Punt 3 klopt te vaak ook – en het is een dringende taak voor linkse mensen, antifascisten, en dus anarchisten, om daar iets aan te doen. Maar door punt 4 te accepteren leg je je feitelijk bij 3, de onmacht van antifascisten, neer! Daar is een woord voor: dat heet defaitisme. Nu kan ik me nog voorstellen dat iemand zegt: ja, we moeten werken aan de kracht van antifascisme op straat, maar in de tussentijd kunnen we het niet zonder de bescherming die het staatsgezag ons nu tegen het fascisme biedt. Laten we, onder de tijdelijke en problematische dekking die politie en justitie tegen fascisten geven, onze eigen kracht opbouwen zodat we die dekking en dat staatsgezag niet meer nodig hebben. Zoiets is een houding die je bij antifascisten wel tegenkomt. Ik ben het daar nog steeds niet mee eens – je glijdt toch de kant op van het aan vaarden van wat nu eenmaal niet te aanvaarden is: het staatsgezag. Maar je blijft dan tenminste nog erkennen dat die aanvaarding problematisch is.

Van der Galiën heeft precies dat laatste kennelijk ook opgegeven, en heeft zich gewoon bij de orde-en-gezagspartij gevoegd. Wat daar ‘Links van links’ en ‘Radicaal’ aan is – termen uit de header van Krapuul – is mij niet helder. ‘Groen’ – ook in die header te vinden – kan het eventueel wel worden: het groen van legeruniformen als de tijd rijp is. Een pro-politiehouding zoals die van Van der Galiën is niet alleen anti-anarchistisch maar ook nauwelijks in serieuze termen links. Ook marxisten en de wat robuuster soorten van sociaaldemocraten, milieuactivisten en dergelijke snappen dat de politie onze vriend niet is, ook al is hun kritiek helaas minder verregaand dan de anarchistische. Van der Galiën plaatst zich met zijn politie-enthousiasme echter nog een flink eind rechts van al deze mensen.

Nu is Van der Galiën nog niet meteen Krapuul, ook al is hij een van de spilfiguren. Diens houding als politiesupporter is geen standpunt van de site op zich. Artikelen van Joke en van mij waarin elke steun aan de politie – ook als tegenwicht tegen rechts – werd gehekeld en bestreden, verschenen ongestoord op Krapuul, soms gewoon naast stukken van Van der Galiën. Het meningsverschil was er, for all to see. Toch had ik wel het gevoel dat Joke en ik bepaald uit de Krapuul-pas liepen hier, en dat de meeste anderen van de Krapuul-crew – vaste schrijvers en redacteuren – onze afwijzing van elk politieoptreden niet deelden. En ja, Van der Galiën was redacteur, en daarmee toonaangevend op de website. Rond het thema politie en staatsgezag was er dus sprake van groeiende afstand tussen mij en wat tenminste aanvoelde als de hoofdstroom van de website. Dat gaf spanning en voedde mijn gevoel dat Krapuul minder mijn plek was.

Van der Kluft en de oorlog

In 2022 kwam daar een tweede thema bij, levensgroot en vol emotionele lading: de oorlog die Rusland op 24 februari tegen Oekraïne begon. Mijn standpunt was aanvankelijk nauw verwant aan dat van Krapuul-redacteuren van der Galiën en nu vooral ook Arnold van der Kluft. Ik veroordeelde de Russische inval als een vorm van koloniale agressie, ik erkende het volste recht van mensen in Oekraïne om zich daartegen te verzetten, ook gewapenderhand. Meteen al op 24 februari: ‘Tegen Russische agressie en imperialistische oorlog, voor solidaire vrijheid wereldwijd’. En op 3 oktober nog steeds: ‘Leve de Russische nederlaag!’(6).

Wat ik echter niet deed is: oproepen tot en juichen bij de steeds aanzwellende Westerse wapenleveranties aan Oekraïne. Ik leverde bijvoorbeeld kritieken op teksten van met name Rob Lubbersen waarin voor NAVO-ingrijpen tegen de Russische aanvalsoorlog werd opgeroepen.(7) Je gaat nu eenmaal als links en radicaal persoon, als anarchist, niet het ene imperialistische kamp als bondgenoot omhelzen tegen het andere. Ook niet als – zoals in dit geval – het andere, het Russische imperialisme de primaire verantwoordelijkheid voor de oorlog draagt, de agressor is, een koloniale oorlog voert en een steeds openlijker fascistisch karakter heeft.

Precies hierover denkt Van der Kluft en ook Van der Galiën inmiddels heel anders. Aangezien ik arme Pyt nu even voldoende onder vuur heb genomen, concentreer ik me nu even op Van der Klufts inzichten. Na een klaarblijkelijk diepe worsteling kwam die tot het inzicht dat, jazeker, de NAVO de goede strijd voerde door Oekraïne te steunen, en dat we onverkort de kant van Oekraïne en die NAVO dienden te kiezen, zonder mitsen en vooral zonder maren. Tegenspraak, kritiek en zelfs nuancering werden afgedaan als apologie voor Poetin en niet langer geduld.

Op 23 mei verscheen van Van der Klufts hand ‘Vreemde tijden vragen om vreemde wendingen’. Wer lezen daar onder meer: ‘De NAVO, met haar verleden waarin fascistisch Portugal, Griekenland, Turkijke zonder probleem werd gehandhaafd als lid,l of in het eerste geval van begin of aan lid kon zijn, als antifascistisch bondgenootschap. Het vergt “omdenken” maar het gaat snel en onder indruk van kameraden van het hierboven gelinkte artikel’, een stuk in het anarchistische blad Freedom waarin – terecht overigens! de houding van veel linkse mensen jegens de Russische houding wordt gehekeld. Omdat Van der Kluft onder de indruk is van wat veel Oost-Europese anarchisten schrijven over de Russische Agressie, kiest hij nu dus voluit voor de NAVO als ‘antifascistisch bondgenootschap’. Ik vind het verbijsterend. En waag het niet om twijfel uit te spreken! Waag het niet om op de bijdrage die de NAVO aan de Oekraïense oorlogscrisis heeft geleverd, met kritiek te reageren! ‘Er is geen “maar” passend achter de veroordeling van de invasie.’(8) Dat je het maar weet!

Van der Kluft ging verder in een volgend stuk.(9) Wederom is het woordje ‘maar’ doelwit van zijn woede. ‘Maar is blijkbaar het minst begrepen voegwoord uit de Nederlandse taal. Alles wat achter maar komt maakt het voorafgaande ongedaan’, zo geef5tde grote taalkundige ons te verstaan. Het is natuurlijk onzin, ook taalkundig. ‘Het regent, maar ik had mijn jas aan’ : maakt de jas de regen ongedaan? ‘Ik ben ziek, maar ik hoef gelukkig de deur niet uit vandaag’: maakt het feit dat ik thuis kan blijven mijn ziekte ongedaan? Hetzelfde geldt ook waar het de oorlog betreft: ‘Rusland is de agressor, maar de NAVO gaat niet vrijuit’ – gevolgd door uitleg dat de NAVO-uitvbreiding de Russische agressie wel van een handig excuus heeft voorzien … is dat apologie voor Poetin? Wat mij betreft is het eerder het aanbrengen van context en nuance. Dat de agressie van Rusland au uitgaat maakt de rol van de NAVO nog niet positief. Door echter het woordje ‘maar’ in de ban te doen, smoort Van der Kluft serieuze discussie, het maken van afwegingen, het aanwijzen van meerdere en soms onderling tegenstrijdige factoren. Accepteer mijn standpunt 100 procent, of ik noem je een tankie, een Poetin-fluisteraar, een cryptofascist. Dat is de methode die van der Kluft hier hanteert. Een complex conflict is volledig gereduceerd tot een morality play. Een eendimensionale keus tussen Goed en Kwaad. Dat Kees Stad in dit verband van manicheïsme spreekt is heel legitiem. Dat deed hij in een stuk waarin hij de verloedering van Krapuul kritisch onder de loep neemt,(10) een artikel waar ik hem erg dankbaar voor ben. Kees Stad heeft zijn stellingname inmiddels al mogen bekopen met een lage persoonlijke uithaal op Krapuul van Van der Kluft. Geheel in (Geen) Stijl, ik zal er niet naar door linken hier.

Uitroepen als ‘het is 1938’ en ‘het is tijd om te zeggen waar het eigenlijk op staat’ werken in dezelfde richting. Met dat jaartal wordt natuurlijk verwezen naar de dreiging van nazi-Duitsland dat destijds bezig was met Tsjechoslowakije te doen wat Rusland met Oekraïne probeert. En we weten wat toen volgde. Over de parallel valt meer te zeggen, maar het gaat hier om de methode. 2022 als 1938, Rusland als nazi-Duitsland, Poetin als Hitler. Het is het klassieke mobilisatietrucje dat het Westerse imperialisme steeds in stelling brengt als het op oorlogspad wil. Saddam Hoessein was in 1990 al eens door Bush I tot nieuwe Hitler gebombardeerd, en Ho Tsji Minh overkwam door de regering van president Johnson in de jaren zestig al iets soortgelijks. Over het fascistisch karakter van het Poetin-bewind dienen we het te hebben. Maar aan demagogische vergelijkingen van het type ‘het is 1938’ hebben alleen imperialisten en hun propagandisten iets. Het zij opgemerkt dat Van der Kluft hier dezelfde demagogie hanteert waarmee Poetin eenheid in eigen gelederen afdwingt. Tegen een aangewezen nazi-dreiging is immers alles gewettigd, en dat duldt dan vanzelfsprekend geen tegenspraak. Gelukkig beschikt Van der Kluft niet over een oproerpolitie.

Ik nam deze schrijfsels met groeiend ongemak tot me, en stelde mezelf ook de vraag: neemt Van der Kluft met zijn kruistocht tegen dat woordje ‘maar’ ook niet mij op de korrel? Mijn standpunt is immers uitstekend verwoord met: Rusland is de agressor, maar de NAVO droeg en draagt aan de oorlogscrisis bij. Het zou dus kunnen. Zo ja, dan is het extra onprettig: het is niet okay om je mede-auteurs zo indirect via niet openlijk geadresseerde terzijdes aan te vallen. Ik heb dan ook wel eens overwogen om een stuk te maken ‘Ter verdediging van het woordje “maar”’. Daar kwam het niet van. Wel had ik in het late voorjaar of de vroege zomer een twitter-aanvaring met Van der Kluft waarin hij mijn argwaan jegens NAVO-ambities die veder gingen dan enkel Oekraïne helpen met haar verdediging, afwimpelde. Wat hem betreft was NAVO-optreden tegen Rusland kennelijk best, wat mij betreft niet. ‘Soedah’, was zijn afsluitende reactie. Dat blijkt – ik heb het even opgezocht – iets van ‘jammer dan’ te betekenen. Het korte gesprekje gaf me al het gevoel van een diepe kloof tussen Van der Kluft en mij op dit thema. Het voelde ook als een afsluiting, en geen plezierige. Bij Krapuul voelde ik me minder en minder thuis. Voordat ik dit ongemak in een helder gemotiveerd vertrek – of tenminste een duidelijk conflict rond besproken thema’s – wist om te zetten, kregen we de Twitter-knal op 8 juli waarmee ik het stuk begon.

Validisme

Naast de twee grote thema’s – Van der Galiëns verwelkoming van het staatsgezag, Van der Klufts support voor NAVO, beide keuzes gelegitimeerd als een vorm van antifascisme – waren er een tweetal houdingen die me hoe langer hoe meer ergerden. Er was de vorm die schelden op Krapuul standaard aanneemt: validisme, en tegelijk ook snobisme. Fascisten waren niet alleen fout en gevaarlijk, maar volgens vooral Van der Galiën vooral ook niet goed bij hun hoofd. Ik ga al de krachttermen die hij hiervoor gebruikte niet herhalen. Een voorbeeld zie je in het eerste woord van het in voetnoot twee gelinkte artikel.

Het is om twee redenen een foute manier van schelden. Het is een manier om mensen neer te halen die werkelijk een mentale beperking of stoornis hebben.: die worden immers op een lijn gezet met werkelijk fout volk. Het is bovendien een manier om fascisten te ‘verharmlosen’, zoals dat in het Duits zo mooi heet: onschuldiger voor te stellen dan ze zijn. Immers, als Baudet niet goed bij zijn hoofd is, is die ook minder verantwoordelijk voor de rotzooi die er uit zijn mond komt. Dat is precies niet hoe we fascisten dienen te benaderen. Ze zijn niet ‘gek’, ze zijn toxisch, gevaarlijk verwerpelijk. Ik vind overigens dat ik dit punt veel en veel te weinig heb gemaakt heb en veel te laat op scherp heb gesteld. Een confrontatie erover ben ik niet aan gegaan gegaan, tot op die achtste juli dus.

Anti-anarchisme in de praktijk

De andere houding die mijn ergernis, gaandeweg ook grote woede, opwekte, bestond uit veelal snerende, neerbuigende kritiek die beide opper-Krapulisten, Van der Galiën en Van de Kluft, uitoefenden op allerlei vormen van daadwerkelijk anarchistisch activisme en op de Vrije Bond, de organisatie die in dat anarchisme een rol speelt. Dat ging ook in de vorm van onaangename terzijdes. Op 5 september 2021schreef Van der Galiën over weer een reactionair corona-protest. Daar lezen we (CW, validistisch gescheld): ‘Ik zal wel weer een zwik linkse clowns in mijn mentions krijgen (looking at you, @ Vrije Bond) die me komen uitleggen da dit geen asociale imbecielen zijn maar Slachtoffers van de Globalisering en dat het allemaal de schuld is van Rutte,k maar dat moet dan maar’.(11) Dat staat dus in de openingsalinea van het verder best informatieve verslag. Wat de Vrije Bond precies had misdreven, krijgen we dus niet te lezen. Waar we de gewraakte uitlatingen precies kunnen vinden al evenmin. Dat laatste vooral is typerend voor het soort polemiek dat bij Krapuul tot systeem is verheven: sneren in terzijdes, niet rechtstreeks citeren, geen bronnen vermelden. En kennelijk vond Van der Galiën het dus niet alleen nodig om de Vrije Bond eventjes lekker de grond in te trappen, maar ook om die trap een prominente plek bovenin zijn stuk te geven. Aan welke kant sta je dan? Het gaf me een heel nare smaak in de mond. Ja, ik ben lid van die Vrije Bond.

Van der Kluft nam het estafettestokje over na het woonprotest in Arnhem, waar een Black Block na de manifestatie een kleine maar best militante optocht door de binnenstad hield, een optocht maar ik met spannend plezier aan deelnam. Van der Kluft reageert met sarcasme: ‘O wat strijdbaar. Goed zeg.’ (12) Vervolgens levert hij kritiek op de leus ‘Niet groen, niet links maar neoliberaal’ die we’ riepen’. Immers: als GroenLinks medeorganisator is voor een demonstratie zou je dat ook kunnen toejuichen’. Juichen voor een club die als bestuurderspartij mee verantwoordelijk is voor de wooncrisis, en als Halsema-club bovendien ook nog eens een ontruimerspartij is? Op het moment dat – als ik me goed herinner – een GroenLinkser als spreker mooi weer kan spelen voor die partij?

Van der Kluft gaat nog verder en beschuldigt de scanderende demonstranten ervan voor verdeeldheid te worden en daarmee precies te doen wat een Aboutaleb – Rotterdams burgemeester die een week eerder woondemonstranten in Rotterdam had laten belagen met grof politiegeweld – in de kaart te spelen. Blaming the (potential) victims, trappen tegen degenen die werkelijk de strijd voeren, noem ik zoiets. En dan de die zinnetjes tegen het einde: ‘Maar wat voelen ze zich lekker strijdbaar. Politiek inzicht of enige theorie achter de inzet ontbreken.’ Ik ga niet eens uitleggen hoe en waarom dit niet klopt. Het is vooral de hooghartig-afwijzende toon jegens mensen die daadwerkelijk de straat op gaan en daarbij ook nog eens persoonlijk flinke risico’s nemen, die me erg onaangenaam troffen. Als je echt denkt dat je de veelal jonge nieuwe activisten iets bij te brengen hebt met je inzicht en ervaring, dan is dit zeer zeker niet de manier en de toon waarop je dat doet. Met deze manier van doen betoont ook Van der Kluft, die zich in tegenstelling tot de wat dit betreft eerlijker Van der Galiën, als anarchist aanduidt, zich in de praktijk anti-anarchistisch.

Nog een voorbeeld van vals uithalen naar anarchisten-in-actie komt van de hand van Van der Galiën,(13) na de Demo voor Anarchie van 18 juni 2022 in Amsterdam-Noord. Daar cviel de politie ons – ja, ik nam deel, zie ook mijn verslag (14) – de demonstratie aan vanwege het meegebrachte spandoek met ACAB daarop. Van der Galiën keurt dat politieoptreden weliswaar af, maar kiest weer de neerbuigende anti-anarchistentoon waarop Krapuul misschien maar eens patent moet gaan aanvragen. Bij ‘ACAB’ gaat het volgens hem om een ‘toegegeven – tamelijk onnozele leus’, aldus de auteur. ‘Nee, niet elke loslopende koddebeier is een potentiële fascist’. Niet alleen geen daadwerkelijke, maar zelfs geen potentiële fascist! Zo leer je nog eens wat.

Verder schrijft hij nog: Wanneer een stelletje niet bijster snuggere anarchisten de bink uit wil hangen met dit soort vertoon, moet men dit natuurlijk zelf weten. Het is in geen geval reden om er op in te slaan.’ Dat laatste valt dan alweer mee van de steeds ordelievender Van der Galiën. Maar alweer dat validisme! Dat neerhalen van mensen wegens vermeend gebrek aan ‘snuggerheid’, deze keer ook nog gericht aan mensen die aan dezelfde kant van de barricaden staan als waar ik Van der Galiën toch nog steeds dacht te kunnen situeren. Onder andere gericht aan mij zelf, want ik was een van dat ‘stelletje’ en heb daarvan geen minuut spijt. Ik vind het artikeltje getuigen van een onsolidaire en nare manier van doen, een manier van doen die veel en veel meer is dan een los incident. Mede daarom noem ik Krapuul ook een anti-anarchistische website.

De houding van beide redacteuren – validistisch en in de praktijk dus anti-anarchistisch – heeft zeker net zozeer aan mijn ongemak bijgedragen dan de eerder geschetste meningsverschillen, rond staatsgezag en rond de oorlog in Oekraïne. Hoe dan ook: het gevoel dat ik bij Krapuul niet op mijn plek was, dat de redacteuren ervan steeds minder medestanders in de strijd waren, en steeds mee politieke tegenstanders op allerlei inhoudelijke punten, was op 8 juli 2022 al sterk. Dat ik op die datum dus nog maar erg weinig tijd nodig had om achter mijn auteurschap bij Krapuul een punt te zetten, mag uit het bovenstaande dan ook duidelijk zijn.

Noten:

1 Joke Kaviaar, ‘Afscheid van Krapuul’, jokekaviaar.nl, 10 juli 2022, https://jokekaviaar.nl/2022/07/10/afscheid-van-krapuul/

2 Pyt van der Galiën, ‘Asogekkie Stephanie belaagt winkelpersoneel’, Krapuul, 22 december 2020, https://krapuul.nl/asogekkie-stephanie-belaagt-winkelpersoneel/

3 Pyt van der Galiën, ‘Fascistische knokploeg FDF met trekkers onderweg naar Den Haag’, Krapuul, 10 juli 2020, https://krapuul.nl/fascistische-knokploeg-fdf-met-trekkers-onderweg-naar-den-haag/

4 Peter Storm, ‘Straatgeweld tegen staatsgeweld – dat waterkanon is ook op jou gericht’, Peterstormt.nl, 24 januari 2021, https://peterstormt.nl/2021/01/24/staatsgeweld-tegen-straatgeweld-dat-waterkanon-is-ook-op-jou-gericht/

5 Pyt van der Galiën, ‘Virusgeteisem slaat toe in Breda: teststraat vernield’, Krapuul, 24 oktober 2020, https://krapuul.nl/virusgeteisem-slaat-toe-in-breda-teststraat-ggd-vernield/

6 Peter Storm, ‘Tegen Russische agressie en imperialistische oorlog, voor solidaire vrijheid wereldwijd’, peterstormt.nl, 24 februari 2022, https://peterstormt.nl/2022/02/24/tegen-russische-agressie-en-imperialistische-oorlog-voor-solidaire-vrijheid-wereldwijd/ en Peter Storm, ‘Leve de Russische nederlaag!’, peterstormt.nl, 3 oktober 2022, https://peterstormt.nl/2022/10/03/leve-de-russische-nederlaag/

7 Rob Lubbersen, ‘Een No-Fly zone nu het nog zin heeft’, Konfrontatie, 16 maart 2022, https://konfrontatie.nl/bijdragen-2022/oorlog-en-ontwapening/een-no-fly-zone-nu-het-nog-zin-heeft; Peter Storm, ‘NAVO-interventie tegen Poetins oorlog? Wanhopig slecht idee’, Op Konfrontatie 17 maart 2022, https://konfrontatie.nl/bijdragen-2022/oorlog-en-ontwapening/navo-interventie-tegen-poetins-oorlog-wanhopig-slecht-idee, vervolgens ook geplaatst oop peterstormt.nl; Rob Lubbersen, ‘No-Fly 2. Rob Lubbersen reageert op Peter Storm’, Konfrontatie 23 maart 2022, https://konfrontatie.nl/bijdragen-2022/oorlog-en-ontwapening/no-fly-2-rob-lubbersen-reageert-op-peter-storm en ten slotte Peter Storm, ‘No Fly 3. Terechte boosheid, maar NAVO te hulp roepen blijft misplaatst’, Konfrontatie, 25 maart 2022, https://konfrontatie.nl/bijdragen-2022/oorlog-en-ontwapening/no-fly-3-terechte-boosheid-maar-navo-te-hulp-roepen-blijft-misplaatst en vervolgens ook geplaatst op peterstormt.nl

8 Arnold J. van der Kluft, ‘Vreemde tijden vragen om vreemde wendingen’, Krapuul, 23 mei 2022, https://krapuul.nl/vreemde-tijden-vragen-om-vreemde-wendingen/

9 Kees Stad, ‘Het neo-manicheïsme van Krapuul’, Konfrontatie, 23 september 2022, https://konfrontatie.nl/thema-s/linkse-discussie/het-neo-manicheisme-van-krapuul

10 Arnold J. van de Kluft, ‘De eenzaamheid op links over 2022, het nieuwe 1938’, Krapuul, 26 mei 2022, https://krapuul.nl/de-eenzaamheid-op-links-over-2022-het-nieuwe-1938/

11 Pyt van der Galiën, ‘Naziwappies demonstereren in Amsterdam’, Krapuul, 21 september 2021, https://krapuul.nl/naziwappies-demonstreren-in-amsterdam/

12 Arnold J. van der Kluft, ‘Aboutalenb en de macht boven hem krijgen hun zin’, Krapuul, 25 oktober 2022, https://krapuul.nl/aboutaleb-en-de-macht-boven-hem-krijgen-hun-zin/

13 Pyt van der Galiën, ‘Politie en anarchisten matten in Amsterdam-Noord’, Krapuul, 19 juni 2022, https://krapuul.nl/politie-en-anarchisten-matten-in-amsterdam-noord/

14 Peter Storm, ‘Demonstreren voor anarchie, geweld van politie’, op peterstormt.nl, 20 juni 2022, https://peterstormt.nl/2022/06/20/demonstreren-voor-anarchie-geweld-van-politie/

Peter Storm