NRC, Naftaniel, Herzog en de slachting in Gaza

zaterdag 16 maart 2024

Long read, tamelijk

Ronny Naftaniel, zionistisch kopstuk en geraffineerd haatzaaier, komt uitgebreid aan het woord in de NRC. Dat blad plaatste op 14 maart een interview met de man. Naftaniel kreeg van de interviewer alle ruimte om verdraaiingen en regelrechte onwaarheden naar voren te brengen. Ingrijpen en zeggen ‘Mijnheer Naftaniel, dit is feitelijk onjuist!’ was er niet bij. Veel verder dan het wijzen op het toch wel erg hoge aantal burgerslachtoffers in Gaza kwam de journalist (?) – Pim van den Dool is de naam – niet. Het is een journalistieke blamage, als het geen bewuste medeplichtigheid is.

We lopen het artikel eens door. Aanleiding van het interview is het feit dat Naftaniel aan zijn vijftigjarige lidmaatschap van de PvdA een eind heeft gemaakt nadat vanuit die partij kritiek klonk op het deelnamen van de Israëlische president aan de opening van het Holocaust Museum in Amsterdam. Naftaniel wordt aan ons voorgesteld als ‘oud-directeur van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) en een boegbeeld van de Joodse gemeenschap in Nederland’. Wat dat CIDI precies is krijgen we niet te lezen, anders was meteen duidelijk geworden dat Naftaniel boegbeeld is, niet van de Joodse gemeenschap als zodanig maar van het fel-zionistische deel daar van.

Naftaniel is dus boos dat de PvdA enige kritiek liet horen op dat bezoek van Herzog. Die kwam v met name van Kamerlid Kati Piri. Dat gebeurde op een moment dat bekend (was) dat groeperingen de opening wilde verstoren door de gaan demonstreren’. Tendentieuze weergave! De ‘groeperingen’ waren er niet op uit de opening als zodanig te verstoren, maar protesteren tegen de deelname van Herzog aan de plechtigheid. En terecht. Een staatshoofd van een land dat bezig is met massamoord, heeft op een museum dat gewijd is aan het levend houden van de herinnering aan eerdere massamoord, niets te zoeken. Wil je geen boze demonstranten op je stoep? Haal dan zo’n president dan niet in je museum.

‘Door te eisen dat Herzog niet mocht komen, terwijl zijn aanwezigheid door de Joodse gemeenschap werd gewenst, terwijl zijn aanwezigheid door de Joodse gemeenschap gewenst was, heeft de PvdA dit politiek gemaakt.’ Herzogs aanwezigheid werd niet gewenst door ‘ de Joodse gemeenschap’, maar door ene deel daarvan. Een ander deel, fel kritisch op Israël en doordrongen van antizionisme, organiseerde nu juist de protesten tegen Herzog. Het is de klassieke Zionistische propagandatruc: haar eigen standpunt uitgeven voor het standpunt van ‘ de Joodse gemeenschap. En dan verbaasd zijn dat kritiek op het door dik en dun verdedigde Israël terugslaat op die Joodse gemeenschap waarvan zionisten zich ten onrechte tot spreekbuis maken. Naftaniel is er een grootmeester in, en de journalist van de NRC had hier doorheen horen te prikken.

Over de demonstratie zelf is Naftaniel natuurlijk boos, al erkent hij dat protesteren ‘tegen de komst van Herzog moet kunnen’. Maar niet zo dichtbij! Stel je voor dat mensen horen hoe boos andere mensen zijn! En o, o, o, niet ‘op een plek waar geen demonstratie was aangevraagd”. Mijnheer Naftaniel, je hoeft wettelijk gesproken helemaal geen demonstraties aan te vragen, alleen aan te melden. En ook zonder die aanmelding heb je nog altijd demonstratierecht. Maar dat verder terzijde.

Naftaniel spreekt van een ‘tierende menigte’ en van ‘gejoel en gescheld’. Op beelden zie je boze en geëmotioneerde mensen leuzen roepen. Zo gaat dat bij een demonstratie, en waar het protest zich richtte tegen een verantwoordelijk staatshoofd van een land wiens leger al bijna 13.000 kinderen de dood heeft in gejaagd, zijn fel oplopende emoties al helemaal niet vreemd. Dat sommige nabestaanden van Holocaust-slachtoffers van streek raken van de boze antizionistische spreekkoren, kan ik me indenken. Maar het is de provocerende aanwezigheid van Herzog die zulke spreekkoren uitlokt. Daar lag het probleem. Naftaniel wurmt zich daar behendig onderuit, met medewerking van de journalist.

Dan gaat het over antisemitisme, of dat is toegenomen. Ja, volgens Naftaniel wel En dan maakt hij een interessante opmerking waarmee hij veel van zijn eigen zionisme onderuithaalt. Wat is er gebeurt in de nasleep van 7 oktober? ‘Het veiligheidsgevoel van Joden is sindsdien op twee manieren aangetast. Mensen realiseren zich plotseling dat Israël niet meer zo’n veilig toevluchtsoord is als gedacht, en tegelijkertijd blijkt weer dat wat er in Gaza gebeurt enorm afstraalt op de positie van de Joodse gemeenschap hier’. Het gaat me om die eerste manier: Israël voelt na 7 oktober niet meer zo heel veilig voor Joden. Het zionisme ontleent juist veel van haar kracht aan dat boven alles verheven doel van veiligheid voor Joden. Maar Israël kan dat dus niet garanderen.

Critici van het zionisme zijn helemaal niet verbaasd: hoe hoe kun je nu veiligheid voor de ene bevolkingsgroep, de als kolonisten gevestigde Joden, verkrijgen als je een staat sticht via de verdrijving van een andere bevolkingsgroep, namelijk de Palestijnse bevolking die er woonde? Natuurlijk vechten Palestijnen terug. Natuurlijk doen mensen van die bevolkingsgroep die dat met allerlei middelen waaronder hele harde en ruwe als zachtere en minder ruwe middelen keer op keer geen indruk maken? Als een Intifada, een Palestijnse opstand met enkel demonstraties, boycots en jonge mensen die stenen gooien naar soldaten en pantservoertuigen de bezetting niet omver krijgt (1987 tot pakweg 1991) dan krijg je dus een volgen de keer een Intifada met vuurwapens in Palestijnse handen (2000-2005). Als een reeks vreedzame protestdemonstraties bij de muur waarmee Israël Gaza heeft afgesloten, door Israëlische troepen onder dodelijk vuur wordt genomen (2018), dan krijg je een volgende keer een zeer hardhandige Palestijnse uitbraak zoals op 7 oktober 2023.

Hoe grover de onderdrukking, hoe feller het desperate, soms gewelddadige maar in haar strekking volstrekt legitieme, verzet. En ja, wie deel uitmaakt van de koloniale maatschappij die Israël is, die kan op die basis nooit volstrekt in veiligheid leven. No justice, no peace! Dat geldt ook hier. Naftaniel geeft hier, onbedoeld ongetwijfeld, het uiteindelijk falen van het zionistisch streven weer. Israël kan Joden niet de veiligheid bieden die voor zionisten het argument was om zoiets als Israël na te streven, op te richten en dor dik en dun te verdedigen. Israël is voor Palestijnen een hel, voor Joden een valkuil, geen veilig toevluchtsoord. 7 oktober heeft dat nog eens dramatisch duidelijk gemaakt.

Verderop komt in het interview dan het bloedbad in Gaza aan de orde. Een vergelijking met de Holocaust vindt Naftaniel ‘misplaatst’. En dan krijgen we dit: ‘Hamas is deze oorlog op 7 oktober begonnen, daarvoor was er een wapenstilstand.’ Dat hoor je vaker, dat van die wapenstilstand die Hamas zou hebben verbroken. Maar het is feitelijk onwaar. Er was voortdurend wapengeweld, op de Westoever maar ook in Gaza. Daar zorgde Israël wel voor. Een rapport van het United Nations Office for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA), gedateerd 26 september 2023, geeft een indruk:(2) Israëlische soldaten beschieten demonstranten dichtbij het hek rond Gaza, Israëlische soldaten beschieten vissers voor de kust van Gaza, Israëlische soldaten schieten op Palestijnen op de Westoever. Keer op keer schieten Israëlische soldaten Palestijnen dood tijdens deze zogenaamde wapenstilstand.

Zachary Foster komt met nog veel meer gedocumenteerde gegevens waaruit blijkt hoe weinig waarheid er in Naftaniels wapenstilstandspraat schuilt (3) Hete enige aanknopingspunt dat een heel klein beetje richting wapenstilstand wijst is het bericht op de website Mondoweiss van 29 september 2023 dat een groep die zich Revolutionaire Jeugd noemt, haar protesten bij het hek om Gaza opschortte omdat er een soort bemiddelingspoging wordt ondernomen door Qatar en Egypte.(4) Maar ook dat duidt nog helemaal niet op een functionerende wapenstilstand tussen Hamas en Israël. Die wapenstilstand bestond gewoon niet.

Naftaniel geeft aan dat de burgerslachtoffers die in grote aantallen op Gaza vallen‘ te betreuren” zijn, en ‘vreselijk’, maar ‘dat heeft niets te maken met de systematische massamoord die de nazi’s tot stand hebben gebracht’. Immers: ‘Israël voert geen politiek die tot doel heeft om iedere Palestijn om te brengen.’ O nee? Israël heeft – vanaf 1948, stapsgewijs – 2,3 miljoen mensen bijeengedreven in Gaza. Israël laat systematisch – al voor 7 oktober – te weinig hulpgoederen toe om een functionerende maatschappij met menswaardig leven in stand te kunnen houden. Israël bombardeert onophoudelijk mensen die geen kant op kunnen, ook in gebieden die door Israël zelf als veilige zones en corridors zijn aangemerkt. Israël laat sinds 7 oktober welbewust zo weinig hulpgoederen toe dat ziekte, honger en uitdroging onafwendbaar worden en – geheel voorspelbaar – mensen de dood in jagen. Israël is ook aan het vechten tegen Hamas- en andere strijders, met matig succes overigens want Palestijnse gewapende acties gaan nog altijd door. Maar Israël is, met de strijd tegen Hamas als excuus, tegelijk bezig met een massamoord op de complete Palestijnse bevolking in Gaza.

Het is niet exact hetzelfde als wat de nazi’s deden. Maar mensen bijeendrijven, uithongeren en afslachten, zoals Israël nu al meer dan vijf maanden doet, vertoont wel degelijk genocidale overeenkomsten met wat de nazi’s destijds deden. Israël wil van zoveel mogelijk Palestijnen af, en waar dat niet lukt door ze te verdrijven, jaagt Israël ze systematisch de dood in. Dat is nu in Gaza gaande. Wat Naftaniel doet is een soort van Holocaust-ontkenning. De NRC laat hem er mee weg komen.

Ik ga niet alle verdraaiingen en onwaarheden van Naftaniel hier uitpluizen. Maar sommige dingen verdienen nog wel aandacht. De interviewer vraagt of er voor Naftaniel ergens een grens ligt en wijst op de meer dan 30.000 doden. Naftaniel: ‘Daar zitten volgens Israëlische cijfers ook 13.000 Hamas-strijders bij’. Maar weer een paar observaties.

Opmerking 1. Hierover: Naftaniel trekt het cijfer van 30.000 doden zelf dus niet in twijfel.

Opmerking 2. Trekken we de beweerde 13.000 dode Hamas-strijders van het totaal af, dan houden we nog steeds 17.000 doden over. Het aantal stijgt dagelijks met tussen de 50 en 150 nieuwe doden.

Opmerking 3. Op 15 maart, dezelfde dag dat het interview met Naftaniel op de NRC- site verscheen, waren onder de inmiddels 31.341 gedode Palestijnen 12.300 kinderen.(5) Moeten we geloven dat er 30.000 doden zijn, waarvan 13.000 Hamas-strijders, 12.300 kinderen… en dat er dus minder dan 5000 volwassenen – vrouwen en mannen – zouden zijn omgebracht? En wel 12.000 kinderen, maar nauwelijks hun moeders, vaders, tantes en ooms in dezelfde huizenblokken? Dat is toch helemaal niet plausibel?

Of dat aantal dode kinderen klopt niet – maar is er ook maar iets dat daar op wijst? Naftaniel accepteert het dodencijfer van 30.000, dus waarom zou hij dit niet accepteren? Of het aantal dode Hamas-strijders is nogal zeer ruimschoots overdreven. Aangezien dat laatste cijfer uit Israëlische regeringsbronnen komt, hou ik het op het laatste. En dan hebben we het dus over 30.000 dode Palestijnen, voor het overgrote deel ongewapende mensen, geen strijders van hamas of van wie dan ook. Massamoord. En Naftaniel wil niet dat dit ophoudt zolang Hamas nog bestaat en de gijzelaars niet vrij zijn. Naftaniel is dus bereid de voltrekking van de genocide op de complete bevolking van Gaza te accepteren, en geeft de schuld natuurlijk aan Hamas.

En over Hamas liegt hij natuurlijk ook. Hij noemt die organisatie ‘ de cruciale “nee”-zegger’, en zegt: ‘In de jaren negentig heeft Hamas eigenhandig het vredesproces opgeblazen door overal in Israël zelfmoordaanslagen te plegen’. Eerder in het interview: ‘De Palestijnen, met Hamas voorop, hebben al die jaren geen kans gemist om nee tegen vrede te zeggen.’

Opmerking 1: dat vredesproces was aldoor een farce: van Palestijnen werd verwacht dat ze genoegen zouden nemen met een beperkte autonomie in steeds verder slinkende restanten van Palestijns gebied. In ruil daarvoor moesten ze zich neerleggen bij een oppermachtig Israël dat weigerde de terugkeer van eerder – in 1948! – verdreven Palestijnen naar hun geboorteland te accepteerde. Dat was geen vredesproces, dat was verkapte capitulatie. Dat Hamas daar tegen in ging was niet verkeerd, al was het middel dat ze koos, die zelfmoordaanslagen, helemaal niet mooi.

Opmerking 2: Hamas hield na verloop van die tijd met die zelfmoordaanslagen ook weer op. Het beeld alsof hamas enkel en alleen maar geweld hanteert, zo bloedig en zo wreed mogelijk, is demagogie.

Opmerking 3: Hamas heeft bij herhaling geprobeerd een echt vredesproces uit te proberen. Wederom levert Zachary Foster de benodigde feiten. ‘Israel Rejected Peace with Hamas on Five Occasions’(6), heet het artikel waarin je dat kunt nalezen. Zelfs de tweestatenoplossing, waarvan Naftaniel beweert dat hij er ook naar streeft, wordt door Hamas al lang niet meer uitgesloten. Dat blijkt niet alleen uit die voorstellen van Hamas, maar ook uit het nieuwe programma dat de organisatie in 2017 heeft gepresenteerd.(7) Daarin staat te lezen: ‘Hamas verwerpt elk alternatief voor de volledige en complete bevrijding van Palestina, van de rivier tot de zee. Maar, zonder haar verwerping van de Zionistische entiteit in gevaar te brengen, en zonder enige Palestijnse rechten los te laten, beschouwt Hamas de vestiging van een volledig soevereine en onafhankelijke Palestijnse staat , met Jeruzalem als haar hoofdstad langs de lijnen van 4 juni 1967, met de terugkeer van de vluchtelingen en verdrevenen naar hun huizen vanwaar ze zijn uitgezet, als een formule van Palestijnse consensus’. Die datum van 4 juni 1967 duidt de dag aan voorafgaande aan de zesdaagse oorlog waarmee Israël de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever bezette.

Wat hier staat is feitelijk: wij als Hamas streven naar de bevrijding van Palestina. Maar we erkennen dat voor het Palestijnse volk als geheel de vestiging van een Palestijnse staat o Westoever en Gaza nu het gezamenlijke doel is. Anders gezegd: in het hier en nu streeft ook hamas naar een tweestaten-oplossing, het doel van het ene ongedeelde Palestina is verbannen naar de status van icoon, niet langer een praktisch politiek streven. Het is een beetje zoals socialistische partijen heel lang nog het streven naar revolutie in hun programma lieten staan, terwijl ze allang accepteerden dat ze blij mochten zijn met een ministerspost in regeringen die keurig het kapitalisme mee bestuurden. Antikapitalisme op de Eerste Mei, sociaaldemocratie in de rest van het jaar. Zo is het met dat streven van Hamas naar het ene Palestina ook een beetje. Het gaat althans die kant op, maar waar slimme liberalen de sociaaldemocraten behendig inkapselden door ze mee te laten besturen, daar is van soortgelijke behendigheid in de houding van Naftaniel niets te bespeuren. Zo blijft Hamas er veel radicaler en onverzoenlijker uit zien dat de club in feite is.

Ik wijs bepaald niet op het nieuwe programma van Hamas om complimenten te maken in die richting of mijn steun aan die organisatie uit te spreken. Zelf vind ik die tweestatenoplossing met de dag onzinniger en kanslozer. Niet voor niets roep ik graag ‘From the river to the sea – Palestine will be free!’ Dat Hamas ook de kant van twee staten – een klein, nauwelijks onafhankelijk Palestijns staatje, een nog altijd oppermachtig Israël, daar zou het maximaal op neer komen… – op gaat, bevestigt wat ik al vond: dat ook Hamas doodgewone praktische machtspolitiek bedrijft ten koste van principiële bevrijdingsdoelen. Ik wijs er alleen maar op omdat het beeld alsof met Hamas over zoiets niet te praten zou zijn, het beeld alsof Hamas alleen maar fanatieke bommengooiers en rakettenschieters zijn – een beeld dat ook Naftaniel zo graag naar voren schuift – gewoonweg niet klopt. Naftaniel verdraait ook hier de waarheid, en ook hier komt hij er, ongehinderd door serieus journalistiek tegenspel, mee weg. Tekenend is het.

Noten:

(1) Pim van den Dool, ‘ Voormalig CIDI-directeur Ronny Naftaniel: “Het aantal Palestijnse burgerslachtoffers is vreselijk, maar de consequentie van de oorlog” ‘, NRC, 15 maart 2024 (papieren versie 14 maart 2024), https://www.nrc.nl/nieuws/2024/03/15/voormalig-cidi-directeur-ronny-naftaniel-het-aantal-palestijnse-burgerslachtoffers-is-vreselijk-maar-een-consequentie-van-de-oorlog-a4193233

(2) OCH, Protection of Civilians report / 5 – 18 September 2023, https://www.ochaopt.org/poc/5-18-september-2023 , gevonden via Zachary Foster, “Was There a Ceasefire on October 6th 2023, https://twitter.com/_ZachFoster/status/1766181270432727115 , en zie ook noot 3.

(3) Zachary Foster, ‘Was There a Ceasefire on October 6th, 2023?’, Palestine Nexus, 15 maart 2024, https://palestine.beehiiv.com/p/ceasefire-oct-6th-2023 Daar vond ik ook de in noot 2 genoemde bron.

(4) Tareq S. Hajjaj, ‘“Revolutionary Youth” suspends Gaza border protests amid regional mediation’, Mondoweiss, 29 september 2023, https://mondoweiss.net/2023/09/revolutionary-youth-suspends-gaza-border-protests-amid-regional-mediation/

(5) Aljazeera: ‘Israel’s war on Gaza updates: Hamas puts forth proposal aimed at ending the war’, 15-16 maart, zie het item 15 maart 00.08 uur, https://www.aljazeera.com/news/liveblog/2024/3/15/israels-war-on-gaza-live-new-horrific-massacre-on-starving-palestinians

(5) Zachary Foster. ‘Israel Rejected Peace with Hamas of Five occasions’, Inkstick, 25 oktober 2023, https://inkstickmedia.com/israel-rejected-peace-with-hamas-on-five-occasions/

(6) ‘Hamas in 2027: the Document in Full’, Middle East Eeye, 2 mei 2027, https://www.middleeasteye.net/news/hamas-2017-document-full

Peter Storm