Als het maar niet over Gaza gaat, nietwaar?
vrijdag 5 januari 2024
Aandacht afleiden, het onderwerp veranderen: het is een trucje dat pro-Israëlische genocide-supporters graag toepassen. Het gaat als volgt. Terwijl wij met solidariteitsacties aandacht vragen voor de genocide in Gaza, oproepen delen voor sit-ins voor Ceasefire Now en Free Palestine en dergelijke, komen Israël-fans aanzetten met berichten over wandaden en bloedbaden elders, met een uitdagend zinnetje erbij in de sfeer van ‘Wanneer worden hier nu eens sit-ins voor georganiseerd’? Ach ja. Als het maar niet over Gaza gaat, nietwaar?
De sneer is duidelijk. Wel sit-ins voor Gaza. Niet voor de Oeigoeren, de Rohinya’s, vervolgde christenen in Nigeria of wie dan ook. De mensen van de Palestina-sit-ins zijn duidelijk inconsequent en hypocriet, anders zouden ze toch voor die andere slachtoffers ook wel actie voeren? Het is een verdachtmaking, een indirecte, nogal achterbakse poging om activisten tegen Israëlische genocide en voor een vrij Palestina verdacht te maken.
De poging is nogal doorzichtig, hoongelach is een goede reactie, volledig negeren ook wel. Maar omdat het mensen toch op het verkeerde been kan zetten, omdat niet iedereen even stevig in de argumenten staat, kan het wellicht geen kwaad om de truc wat verder te ontrafelen. Dan zien we een paar dingen.
Allereerst is hier iets grappigs aan de hand. Door te suggereren dat we acties voor al die andere slachtoffers zouden moeten voeren om consequent en niet hypocriet ze zijn, erkennen degenen die dit trucje hanteren impliciet dat het op zichzelf terecht is om voor Palestijnen in Gaza op te komen! Ze stellen de andere genoemde verschrikkingen impliciet gelijk aan wat er op Gaza gebeurt. Ze beklagen zich vervolgens dat we alleen maar voor Palestijnen op komen, en niet voor de andere genoemde slachtoffers.
Ze zeggen niet ‘Vergeet de Palestijnen, doe iets voor de Rohingya’s!’ Nee, ze zeggen eigenlijk: doe ook eens iets voor die Rohinya’s. Aan het ontkennen van de verschrikking die de Palestijnen door Israël wordt aan gedaan, wagen ze zich niet. Ontkennen werkt niet, dus proberen ze de aandacht af te leiden van wat niet te ontkennen valt. Juist daarom komen ze met zo’n trucje.
Je ziet de truc in twee versies. Soms gaat het in het aangehaalde voo0rbeelden om slachtoffers die Moslim zijn, net zoals veel van de slachtoffers in Gaza. Dan is de suggestie: waarom komen jullie wel op voor Palestijnse moslims, en niet vort Moslims die het slachtoffer zijn van China of Myanmar?
Het onuitgesproken antwoord is dan de suggestie dat het solidariteitsactivisten niet zozeer om moslims gaat, maar om Israël-bashen. En waarin onderscheidt Israël zich van China en van Myanmar? Israël is een Joodse staat, exclusief Israël kritiseren voor dingen die andere staten ook doen, is langs deze weg neergezet als antisemitisme. We zullen zien dat deze vlieger helemaal niet opgaat. Maar eerst de andere versie.
De andere versie hanteert graag een voorbeeld waarin de daders moslims zijn en de slachtoffers juist niet. Voorbeeld: Nigeria, waar dorpen met christelijke bewoners doelwit zijn van bewapende groepen van wie gezegd wordt dat het moslims zijn. Dan is de hint: waarom komen jullie enkel op voor Moslims als slachtoffers, en niet voor Christenen als slachtoffers? Jullie willen zeker geen kritiek op Moslims? Hier wordt niet alleen de aandacht van Gaza afgeleid, hier wordt ook nog een lading moslim-bashen uitgekieperd. In deze versie zijn ze bij de Christen-Unie kennelijk gespecialiseerd: opkomen voor arme Christenen is daar net zo favoriet als opkomen voor arm zielig Israël.
Ik noem beide versies een truc. Niet omdat de bloedbaden naar verwezen wordt, niet bestaan. DE onderdrukking van – jazeker, genocide tegen – Rohinya’s is een feit, net als de soortgelijke immense repressie tegen Oeigoeren. Rohinya’s zijn in bloedige etnische zuiveringsoperaties door militairen en racistische milities in Myanmar verdreven. Oeigoeren zijn in enorme aantallen in kampen gestopt waar hun religieuze identiteit gericht tot doelwit wordt gemaakt in een vorm van heropvoering die genocidale dimensies heeft. Moordpartijen in Nigeria,(1) vaak maar lang niet altijd uitgevoerd door Boko Haram, een extreem-gewelddadige militie die zich ideologisch op de Islam beroept, kosten inderdaad honderden mensenlevens en ja, dat veel daarvan christenen zijn is noch onwaar, noch toevallig. Niet de feiten waar de trucjes naar verwijzen maken dat het trucjes zijn. Het zijn de bijbehorende insinuaties die dat doen.
De insinuatie is steeds dat mensen zich wel druk maken over Palestijnen in gaza, maar dat ze die andere slachtoffers van terreur zomaar negeren. Waarom voeren ze er anders geen actie voor? De insinuatie is, waar het Rohinya’s en Oeigoeren betreft, onzin. Het heeft de afgelopen jaren veroordelingen geregend van zowel de etnische zuivering van de Rohinya’s als van de gewelddadige ‘heropvoering’ van de Oeigoeren. Beiden zijn een internationaal schandaal, wat natuurlijk niet betekent dat beide groepen nu effectief worden verdedigd…
Het lot van de Oeigoeren heeft echter de aandacht van de machtigste mogendheid die er is, van de VS die er maar wat graag China mee om de oren slaat. Het lot van de Rohinya’s is onderwerp van een zitting van het internationaal gerechtshof geweest in 2019, en vervolgens is ook het Internationaal Strafhof zich over gaan buigen. In geen van beide zaken treden de VS op als hoofdsponsors van de genocidale geweld, zoals ze dat met Israël wel doet. In het geval van de Oeigoeren hoort de VS tot de critici. Dat doet ze om machtspolitieke redenen: om China in verlegenheid te brengen. Met principieel mensenrechtenbeleid heeft het niets te maken. Maar je kunt niet in alle ernst beweren dat de Oeigoeren door de wereldgemeenschap veronachtzaamd worden zoals de Palestijnen dat zijn.
Voor Rohinya’s geldt dat in zekere mate wel, afgezien van genoemde internationale gerechtelijke instanties. Maar ook hier blijft er een groot verschil. De VS is niet de belangrijkste wapenleverancier van Myanmar. De VS spreekt niet keer op keer haar veto uit in de VN-Veiligheidsraad als daar Myanmar veroordeeld wordt. Nederland levert geen F-35-onderdelen aan het Myanmarese leger. Rutte verdedigt de etnische zuivering van de Rohinya’s niet en pretendeert niet dat Myanmar het recht heeft om zichzelf tegen Rohinya’s te verdedigen. Wee hebben hier geen Centrum Informatie Documentatie Myanmar (CIDM) dat het ‘recht van Myanmar als boeddhistische staat’ loopt te verdedigen met de leugens, zoals het CIDI en haar supporters dat met Israël als joodse staat zo graag doen. Nederland en de VS vertonen simpelweg niet de mate van medeplichtigheid met het generaalsbewind van Myanmar die ze wel vertonen met de staat Israël, inclusief haar extreem-rechtse leiding, inclusief Netanyahu. Wie voor Rohinya’s opkomt hoeft niet tegen ‘Myanmarisme’ op te boksen, zoals pro-Palestijnse mensen dat wel moeten tegen tegen zionistische verdraaiingen en propaganda.
Opkomen tegen de genocide die Israël in Gaza bedrijft, gaat gepaard met verontwaardiging over de Westerse, met name de Nederlandse, medeplichtigheid: Rutte, schande, bloed aan je handen! Precies die openlijke medeplichtigheid van een regering waar we in Nederland rechtstreeks mee te maken hebben, waar we in zekere zin verantwoordelijk voor zijn – we immers betalen belasting, en we laten immers na die regering te verdrijven… – maakt het zo noodzakelijk om ons met acties uit te spreken voor de Palestijnen, en tegen een Israël dat door Nederland in haar genocide wordt gesteund. Niets van dit alles geldt op zo’n manier voor China en Myanmar. Het is dus volstrekt niet vreemd dat solidaire mensen juist voor Gaza opkomen, tegen Israël. Het is een kwestie van het nemen van een eigen solidaire verantwoordelijkheid. Met Israël-bashen vanwege de Joodse bevolking van dat land heeft dat niets te maken, met antisemitisme al evenmin. Het is een teken van deze verrotte tijden dat je zoiets zelfs nog dient te zeggen.
Eigenlijk geld voor de slachtingen in Nigeria net zoiets. Ik citeer eventjes Gert jan Segers, vroeger CU-aanvoerder. ‘En wie komt er op voor deze belaagde christenen in Nigeria?’, schreef hij op 27 december op Twitter, met een link naar een artikel dat berichtte over slachtingen waarbij 100 christenen werden vermoord.(2) Elders op zijn tijdlijn regent het verontwaardiging over Hamas en, wat indirecter, steunbetuigingen aan Israël. Het antwoord op de vraag van Segers : Wie komt er voor deze belaagde Christenen op? Op Twitter deed ik een poging tot beantwoorden. Aldus:
‘U. U voelt zich betrokken en bent goed op de hoogte. Daarom gaat u er ook sit-ins voor organiseren., en/of andere solidariteitsactiviteiten. Laat maar weten waar en wanneer.
Niet? Gebruik het dan ook niet voor uw doorzichtige politieke spelletjes.’(3)
Verder dan een verwijzing naar zijn steun voor een organisatie die opkomt voor vervolgde Christenen kwam Segers niet. Op een aankondiging van sit-ins of andere solidariteitsacties wacht ik nog steeds.
En ook hier snap ik het ontbreken van dit soort straatactie. Want ook hier ontbreekt de omvangrijke en evidente Nederlandse medeplichtigheid aan de bloedbaden – een medeplichtigheid die er wat betreft de Israëlische genocide tegen Palestijnen in Gaza zo overduidelijk wel is.
Noten:
(1) Zie bijvoorbeeld ‘Bloedige aanvallen teisteren Nigeria: “Hele dorpen zijn platgebrand”’, RTL Nieuws, 5 januari 2024, https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenland/artikel/5427689/bloedige-aanvallen-teisteren-nigeria-hele-dorpen-platgebrand
(2) Gert-Jan Segers op X, 27 december 2023, https://twitter.com/gertjansegers/status/1739967636061159524
(3) Egel op X, 27 december 2023, https://twitter.com/Ravotrinfo1/status/1740051706577363301
Peter Storm
Eén reactie op “Als het maar niet over Gaza gaat, nietwaar?”
Reacties zijn gesloten.