Escalatie Iran/Israël – Hou de ogen gericht op Gaza!

zaterdag 13 april 2024

Iran heeft tientallen drones en een paar raketten afgevuurd richting Israël.(1) Daarmee antwoordt Iran op de eerdere Israëlische aanval op het Iraanse consulaat in Damascus. Wat Iran nu dus doet, is geen agressie die uit het niets komt. Wat Iran doet is een reactie op een Israëlische aanval. Voor gejammer en steunbetuigingen aan het arme, kleine, door Iran belaagde Israël is geen enkele reden. Voor zover Iran slaat, slaat Iran terug. Als Israël dit soort dingen echt niet wil, dan moet Israël geen Iraanse doelwitten aanvallen. Maar Israël wil dit dingen best, zulke dingen zijn immers prachtige excuses voor wat Israël sowieso al wil: oorlog.

Ja, Iran steunt al geruime tijd gewapende groepen die aanvallen uitvoeren op schepen van staten die Israël steunen (Houthi’s), of militaire en diplomatieke steun aan Israël geven (Iraakse milities tegen VS-troepen). Israël legitimeert haar aanvallen op Iran als reactie op dit soort aanvallen. Maar ook de aanvallen van Houthi’s vanuit Jemen, van Hezbollah vanuit Libanon en van pro-Iraanse Iraakse milities zijn een reactie: op de genocide die Israël in Gaza pleegt, en op de steun die Westerse staten aan Israël en haar misdaden verleent. Die Houthi’s zijn niet zomaar een Iraans verlengstuk. De Houthi’s zijn een door Iran ondersteunde, maar zelfstandig opererende gewapende beweging in Jemen, geen Iraanse agenten. Voor het door Iran gesteunde Hezbollah geldt net zoiets. Een Iraans consulaat bestoken Hoe je dit ook draait: wat Irans bondgenoten deden en doen, en wat Iran nu doet, is reageren op Israëlische agressie, bezettingspolitiek en genocide.

Iran is hier dus niet de grote agressor, de grote oorlogsstoker. Dat is en blijft overduidelijk Israel, met een wat chagrijnig mopperende VS nog altijd als hoofdsponsor. Iran reageert. De volgende vraag is dan: is de reactie van Iran erg nuttig? Gaan Palestijnen in Gaza hier iets aan hebben? Ik vrees het tegendeel.

Die drones zullen het Israëlische luchtruim wel halen. Daar zullen ze systematisch door de Israëlische luchtverdediging worden neergehaald. Een enkele drone zal in een veld belanden, er wal wellicht wat schade aan een enkel gebouw worden aangericht. Doden verwacht ik niet, gewonden nauwelijks. Israël zal nauwelijks onder de indruk zijn, als serieuze militaire reactie stelt de Iraanse drone-regen weinig voor. Het idee dat Israël zich vanwege zoiets in de toekomst in zal houden, klinkt weinig realistisch. En ik denk dat Iran dat ook wel weet. Die drones zijn een gebaar, omdat de Iraanse staat helemaal geloofwaardigheid verliest als die helemaal niet reageert op Israëlisch geweld. Weinig meer. De paar kruisraketten die Iran ook heeft afgevuurd, zijn wellicht een wat ander verhaal. Maar ook die haalt Israël wel neer, vermoed ik.

Wel zal Israël de Iraanse aanval gretig gebruiken om zichzelf als slachtoffer af te schilderen en Iran als agressor. Daarmee verschaft Israël zich dan makkelijker de legitimatie om keihard terug te slaan, en de VS wellicht daar nog in mee te krijgen ook.(2) Daar, en niet in die opgevoerde vuurpijlen die Iran afschiet, zit een werkelijk escalerende gevaar. Als toch enkele van de iraanse projectielen grotere schade aanrichten, en toch slachtoffers met zich meebrengen, wordt het gevaar van die escalatie nog groter. Mensen in Iran hebben een heleboel extra te vrezen, de komende uren, dagen en weken.

En terwijl de wereld gespannen kijkt naar een zich ontvouwende duel tussen Teheran en Tel Aviv – waarin Iran volgende ronde trouwens best verder kan gaan dan drones en drie raketten– dreigt de aandacht weggezogen te worden van Gaza. Er is een premier die dat prima vindt, er is een staat die dat heel goed uit zou komen. De premier heet Netanyahu en de staat heet Israël. Die kan doorgaan met moorden in Gaza terwijl de aandacht van de wereld zich naar elders heeft verplaatst. Dat dienen we tegen te gaan. Blijf opletten wat Israël in Gaza en ook op de Westoever aanricht!

Als de Iraanse politiek werkelijk bedoeld zou zijn op Palestijnen in Gaza te helpen, zou ik die politiek contraproductief vinden. Ik denk echter dat het beter is om ook het Iraanse beleid te zien voor wat dat beleid is: geen pro-Palestijnse solidariteitspolitiek, maar Iraanse machtspolitiek waarin de Palestijnse strijd wordt gebruikt als legitimatie.

Dat Israël in het Midden-Oosten de grote vijand is van Palestijnen en andere Arabieren, van Iraniërs, dat maakt Iran nog steeds niet tot vriend. Tussen Israël en Palestijnen is partij kiezen een onontkoombare noodzaak: voor de Palestijnen en hun gerechtvaardigde strijd. Maar in de strijd tussen de Israëlische en de Iraanse staat is zo’n partij kiezen niet zinnig en niet nodig. En laten we vooral extra goed blijven kijken naar wat Israël in Gaza – en op de Westoever! – blijft doen. Juist nu!

Noten:

(1) ‘Iran vuurt tientallen drones en kruisraketten af oop Israel’, Nu.nl, 13 april 2024, https://www.nu.nl/midden-oostenconflict/6308987/iran-vuurt-tientallen-drones-en-kruisraketten-af-richting-israel.html

(2) Dat laatste is duidelijk ook het doel geweest van de iraelische aanval op dat Iraansee consulaat6 in Damascus. Zie James North, ‘Netanyahu killed a top Iranian general in Syria to provoke a regional conflict – and the U.S. media is hiding his true motivation’, Mondoweis, 4 april 2024, https://mondoweiss.net/2024/04/netanyahu-killed-a-top-iranian-general-in-syria-to-provoke-a-regional-conflict-and-the-u-s-media-is-hiding-his-true-motivation/

Peter Storm